Elə qarışıb ki, dünyanın işi,

Qorxaq da özünü qoçaq sanıbdı,

Üzün qara olsun a toyuq kişi,

Arvadın nə yaman xoruzlanıbdı.

Arif olan xam xəyala qapılmaz.

Qeybə çəkər əyri gözdən tiri pul,

Bir fürsətdi, itirilsə tapılmaz,

Bir quşdu ki, uçsa, dönməz geri pul.

Qış gəlir, kənd-kəsək qərq olur qara,

Titrəyir böyük də, əsir uşaq da,

Kimin geyinməyə paltarı yoxsa,

Onu öz əyninə geyinir şaxta.

Sirr kimi saxlayıb sirri babalar,

Dur o nağılları harayla, çağır,

Bizi aldadıbdı Piri babalar,

Göydən alma düşmür, göydən daş yağır.

Mən qanad açıram siz axan zaman,

Uçub yetişirəm birtəhər sizə,

Yetişib tuturam ayağınızdan,

Quyruqlu ulduzlar deyərlər sizə.

                              Müəllif

Ulduz var, bərq vurur çən arxasında,

Ulduz var, gözündən nur qapılmayır,

Nədən göy üzünün gen yaxasında

Axan ulduzlara yer tapılmayır?

Mükəddər bir qadın, məyus bir qadın,

Durub pəncərədən baxır həyata,

Düşünür, bu şoran dünyada çətin

Fidan arzuları bitə, boy ata.

Boyum qarış-qarış qalxardı hər il,

Sanki İlahidən ərməğandı bu,

Görənlər deyərdi, boy-buxun deyil,

Başın dırmaşdığı nərdivandı bu.

Yeriyir üstünə dərd yığın-yığın,

Adamı məzar tək udur qayğılar,

Adı bədnam olmuş qəbristanlığın

Çölündə içindən artıq ölü var.