Qış gəlir, kənd-kəsək qərq olur qara, Titrəyir böyük də, əsir uşaq da, Kimin geyinməyə paltarı yoxsa, Onu öz əyninə geyinir şaxta.
Arana, yaylağa, bağçaya, bağa, Göy üzü un kimi ələyir qarı, Hər evdən bir çığır dırmaşır dağa, Soyuq bizi kəsir, biz ağacları.
Səslənir mişarla baltanın himni, Ehtiyac meşəni ağzına alır, Ağaclar yıxılır heykəllər kimi, Yerində postament kötüklər qalır.
|
