Düzdə qərar tutdum düz ürəyimlə,

Sinəmi yandıran köz ürəyimlə,

Bu yola düşmədim öz ürəyimlə,

Sən mənim arxamca gəlmə, yazıqsan.

Hələ yadımdadı son görüşümüz,

Elə bil ömürdən-gündən ayrıldım,

Ağac öz kökündən qopduğu kimi

Anamdan ayrıldım, səndən ayrıldım.

Arabir xəlvəti boylan, ey gözəl,

Qəlbimin başqa bir təmənnası yox,

Qara gözlərinin eldə-obada,

Vallah, mənim kimi mübtəlası yox.

Quşlar dən axtarır, nigaranam mən,

Bəlkə tapmadılar, elə qorxuram,

Ağ kağız üstündə boz kəlmələrdən

Sərçə civiltisi gələ, qorxuram.

Mən elə bilirdim döyüşdə səni

Yağılar vuranda əlil olmusan,

Sən demə, həyatın sərt küləkləri

Səni qovuranda əlil olmusan.

Xəzələ qərq edir yolu, səkini,

Torpağına səpir, daşına səpir-

Qızıl yarpaqları qızıl pul kimi

Payız yolçuların başına səpir.

Evin yıxılmasın, a Mirzə Cəlil,

İxtiyar qocanı etmisən zəlil,

Gəzir kənd-kəsəyi, dolaşır eli,

Məmmədhəsən əmi eşşək axtarır.

Saxla, saxla görüm bu hücumu sən,

Uşağın üstünə niyə cumursan,

Təmənna güdürsən, rüşvət umursan,

Bu qız hardan alsın sən istəyəni?!