Arabir xəlvəti boylan, ey gözəl, Qəlbimin başqa bir təmənnası yox, Qara gözlərinin eldə-obada, Vallah, mənim kimi mübtəlası yox.
Niyə soruşmursan, nə həsrətdi bu, Axı bircə kəlmə sözə bənddi bu, Tükənmək bilməyən məhəbbətdi bu, Qədimdən qədimdi, intəhası yox.
Hanı xoş günlərim, toyum-büsatım, Elə bil qırılıb qolum qanadım, Sən çıxıb gedəndən mənim həyatım Sanki bir cümlədir, mübtədası yox.
|
