Sağ qulağın cingildəyirsə xeyrinə danışırlar. (İnanclardan.)
Kimin qapısını kim xeyrə açar,
Oğulsan addım at, kişisən ucal,
Qeybətlə açırsa ağzını açan,
Daha cingildəməz sağ qulağımız.
Beşiyim başımda laylamı çalıb,
Əslimə qaytarar bir də saz məni,
Dost-düşmən yanında xəcil eyləməz,
Yaşadar xeyirdə, şərdə saz məni.
Daha bərkiyibdir qanadlarınız,
Uçuş məqamıdır, uçmalısınız,
Çəkib gətirmişik bu qapıyacan,
Burdan da özünüz keçməlisiniz.
Göz ürəyin aynası, ürəkləri gəz, dolan,
Hər qəlbin öz döngəsi, öz dalanı var axı,
Mənim başqadır peşəm, mən münəccim deyiləm,
Amma yaxşı bilirəm, hansı göz hardan baxır.
Haqqına ucaldı, haqqa baş əydi,
Alqışlar qazandı ərməğan kimi,
Nəfsini vaxtında öldürməsəydi,
Yaşaya bilməzdi bir insan kimi.
Nə belə yanırsan, günəşüzlü qız,
Nə boyun bükürsən, durnagözlü qız,
Qərarım qətidi, sözüm sözdü, qız,
İthaf şeirləri yazmayacağam.
Küncə sıxılardı dəcəlliyimiz,
Görəndə atamın dağ vüqarını,
Anam köynəkləri yaxalayardı,
Atam evin nadinc uşaqlarını.
