Bir gölə bənzərəm, elə bir gölə,

Yel vurar səthimə, qəlpələnərəm,

Bu yandan baxanlar o yanı görməz,

Düzün ortasında ləpələnərəm.

Çıxmışam seyrinə el-obamızın,

Qəlblər dolaşıram, yol adamıyam,

Hər yerindən duran tanıya bilməz,

Məni eldən soruş, el adamıyam.

Həyat yollarında yerimək olmur,

Qapsayıb hörümçək toru dünyanı,

Aqillər susduqca alıb başına,

Tutub cahillərin xoru dünyanı,

İlahi, sən özün qoru dünyanı.

Demirəm, dahiyəm, mütəfəkkirəm,

Xəzan yarpağıdır yolumda kədər,

Yeməyin dadını duya bilmirəm,

Sözün ləzzətini duyduğum qədər.

Dolubdur buludlar dolduğu qədər,

Sisin, dumanındır, çənindir bu dağ,

Aslanın, pələngin olduğu qədər

Sənindir bu meşə, sənindir bu dağ.

Mən bizim gənclərə ulu Tanrıdan

Əbədi səadət arzulayıram,

Qışın şaxtasında, qarında belə

Sönməyən məhəbbət arzulayıram.

Hər dövrün öz hökmü, öz hikməti var,

Hürkürəm tökülən yarpaqlarımdan,

Kəlməni maqqaşla çıxarardılar,

İndi söz tökülür dodaqlarımdan.

Elə sən özün də bir dilə bəndsən,

Sevgi pıçıldayır axı hər çiçək,

Nəyi qurdalasan, nəyi tərpətsən,

Bu evdə "Vağzalı" səsi verəcək,

Bu qızın toyuna nə qalıbdı ki!