Haqsızlar əlindən bezən ürəyim

Hər zülmə qatlaşır ömür yolunda,

Elə taqqıldayır bəzən ürəyim,

Elə bil qatardır dəmir yolunda.

Sübh şehi ulduz tək qondu çiynimə,

Çiskinli havadan canım nəm çəkdi,

Gedim pencəyimi geyim əynimə,

Soyuq dəyməsə də, göz dəyəcəkdir.

Daha qalmayıbdı dözümü, tabı,

İldırım gurlayır ittiham kimi,

Dözmür haqsızlığa göyün mehrabı,

Uçur başımıza köhnə dam kimi,

Bu qədər alçalmaq, yenilmək olmaz,

Gəlin özümüzü düzəldək bir az.

Xalqa zülm eyləyən haqqa zülm eylər.

                                                Müəllif

Xəzər dənizinin sahillərində

Kefal balıqları qırılmaqdadır.

                          Qəzetlərdən

Gül açar baharda arzusu, kamı,

Könlüm pərvaz edər quş tək uçanda,

Dalaram röyaya bir qış axşamı,

Açaram gözümü güllər açanda.

Axıb gözlərimdən dağların seli,

Kəsib nəfəsimi qiblənin yeli,

Sazım sızlatdıqca obanı, eli,

Özüm öz içimdə boğulmuşam mən,

Eşqinlə yenidən doğulmuşam mən.

Kim deyir ki papaqdan

Coraba kimiyəm mən,

Siqaret qutusundan

Şəraba kimiyəm mən.