Bilmirəm qəmlənim, yoxsa sevinim, Fələk qəzəbini bərk edən gündü, Bir ellər gözəli ata evini, Bir ana dünyanı tərk edən gündü.
Dərddən yarpaqlarım solur, tökülür, Gözlərim boğulur çeşmi-giryanda, Toyda oturanlar danışıb gülür, Susub ağlayıram mən də bir yanda.
Durduğum yerdəcə əyildim sanki, Bir qırıq hıçqırıq qopdu sinəmdən, Şadlıq sarayında deyildim sanki, Bir yas çadırında oturmuşdum mən.
Nədir bu dünyada əbədi olan, Bir murad şəmiyəm, sönmüşəm, ana, İçində bir ana cəsədi olan Canlı cənazəyə dönmüşəm, ana.
Mən illər öncəsi səni itirdim, Çəkdim sənsizliyin qəhrini bol-bol, Səni ürəyimdə toya gətirdim, Gözümün yaşını silmədin bir yol.
Dağın dağ dərdi var, dərd boyda dağam, Köksümə sancılan hicran oxudur, Toy boyu gözlərim artistə muğam, Könlüm əfəndiyə quran oxudur.
Çağladım, çeşmələr çağlayan kimi, Qəlbləri bu qədər dağlamamışdım, Anacan, bu toyda ağlayan kimi Səni dəfn edəndə ağlamamışdım.
|
