Könül sərvətindən dəyərli nə var, Kim duydu, özünə çıxdı Şövkəti, Sədası şirindir beçə balından, Hərə öz qəlbinə yığdı Şövkəti.
Vətənə can dedi, can adlandırdı, Damar alışdırdı, qan odlandırdı, Sevinc fəzalara qanadlandırdı, Kədər məngənədə sıxdı Şövkəti.
Fərdə bax, dərdə bax, qəribə işdi, İntizar odunda ürəyi bişdi, Ərinin ölümü səndirlətmişdi, Qızının ölümü yıxdı Şövkəti.
|
