Yenə seyr edirəm sərt dolayları, Düşünmə, ömrümü tamamlayıram, Boylanıb yoxuşdan enişə sarı Keçdiyim yolları salamlayıram.
Çoxları çox yerdə gömür yolumu, Var olan görürəm yenə bu yolu, Özüm seçməmişəm ömür yolumu, Tanrı bağışlayıb mənə bu yolu.
Mən hələ səmtimi itirməmişəm, Səbri ilahidən bol istəyirəm, Ömür dastanımı bitirməmişəm, Yollardan bir az da yol istəyirəm.
Yaxınmı, uzaqmı – bura çatmışam, Gah yağış isladıb, gah döyüb dolu, Tanrı uzatdıqca mən qısaltmışam Beşikdən məzara yönələn yolu.
Həyat yollarında yanıb sönmüşəm, Çəkilib tarıma qəlbimin simi, Bəzən də olub ki, geri dönmüşəm Nəyisə unutmuş yolçular kimi.
Dağlardan saçıma köç eyləyir qar, Bir olan ürəyin min dərdi vardır, Azalır Tanrıya ucalan yollar, Şeytana alçalan cığırlar artır.
Yollar kəsişdikcə yol kəsir ağrı, Hər səyyah bir sayaq yolçuluq edir, Adam var, zülmətdən işığa doğru, Adam var, işıqdan zülmətə gedir.
Qəlbin istiliyi atəşdən deyil, Yolun hər qarışı öpülməlidir, Yolçunun yoluna günəşdən deyil, Üzündən şəfəqlər səpilməlidir.
Yolçunun müqəddəs savaşınadək, Nə varsa, hər şeyə həyat qol çəkir, Ömrün bu başından o başınadək Özüm yol gedirəm, gözüm yol çəkir.
Yolumu kəsəni yıxa biləydim, İrəli şığımaq qəbahətdimi, Yolun axırına çıxa biləydim, Fələk axırıma çıxana kimi.
|
