Bənövşə sayağı tez solub gedir, Əriyir günəşin gözündə fağır- Arana düşən qar məhv olub gedir, Qarın bəxtəvəri dağlara yağır.
Budağa ilişmiş ağ səmənidir, Dönür bərq vuranda səma zərinə, Qar da qış fəslinin öz çəmənidir, Sərilir xalı tək yer üzərinə.
Duyan könüllərə min ilham verən Nəğmə oxuyurmu dodaqlarıyla, Qar üstə qaçışan körpələr görən Şeirmi yazırlar ayaqlarıyla?!
Həyəti-bacanı qar-çovğun alır, Titrəyir xəzəllər dodağım kimi, Ayaq izlərimin yeri boş qalır, Bir vaxt boş qalası papağım kimi.
Yoxuşun bir az da beli dikəlir, Qış - əli ruzili qonaq sayağı, Qar qara buluddan ayrılıb gəlir, Zülmətdən sıyrılan sabah sayağı.
Bəyazlıq hər kəsin ürəyincədir, Meh kimi ruhlara toxunub gedir, Qarın ağalığı əriyincədir, Elə ki, gün çıxır, yox olub gedir.
Tez yağsın, verməsin ara bu qədər, Bir də görəcəyik bahardı, yaydı, Rəğbətim olmazdı qara bu qədər, Torpağın üzünü ağartmasaydı.
|
