İnsan əzabları, istirabları Hər ləhzə içimdən qoparır məni, Bəzən bir kəpənək, bəzən bir arı Alıb qanadına aparır məni.
Yarımaq, yarıtmaq imanın-dinim, Dövran yalquzaq tək bağrımı didir, Bir varlı üzündə qəzəbim, kinim, Bir yoxsul cibində ürəyim gedir.
Görürəm bir kimsə həyəcanlıdır, Salıb itirirəm öz şadlığımı, Başqa birisinin nigaranlığı Alır əllərimdən rahatlığımı.
Peşiman-peşiman ağlayan gözə, Gözümdə gülüşü qurban edirəm, Yaxşını yaxşıca çıxarıb üzə, Yamanın halını yaman edirəm.
Qəmli adamlarla qəmlərə batır, Haray çəkənlərə hay göndərirəm, Hardasa ümidsiz bir xəstə yatır, Mən öz səhhətimi pay göndərirəm.
Nə taqət, nədə ki, hal qalır məndə, Axşamlar evimə leş qayıdıram, Camaat boş gedib, dolu gələndə, Mən dolu gedirəm, boş qayıdıram.
Adam var, dərd çəkir, adam var, acdı, Hərə bir dost umur, bir sirdaş umur, Sinəm - qapıları açıq qarajdır, Ürəyim - təcili yardım maşını.
Toplayıb gücümü, iqtidarımı, Axtarıb tapıram, kim düşsə dara, Açmışam qəlbimin damarlarını, Mənəvi donoram mən insanlara!
|
