Gülsüm kasıb qonşumuzun qızıydı, Unutmuşdu sevinməyin dadını, Gözü qara, saçı uzun qızıydı, Neçə yerdən çəkmişdilər adını.
Qızlar təzə don geyəndə əyninə, Dərd Gülsümün ürəyini yeyərdi, Gəlib minnət qoyardılar boynuna, Qonşuların nimdaşını geyərdi.
Yaz gəlmişdi, Gülsümgilin bağında Məxmər otlar dönmüşdülər xalçaya, Ağacların çiçəklənən çağında Gülsüm belə söyləmişdi alçaya:
-Tanrı səni çıxarıbdı xoş günə, Ağdonlu qız çağrılırsan eldə sən, Vallah, həsəd aparıram hüsnünə, Libasını dəyişdikcə ildə sən...
|
