Od vuran gərəkdir, alışam, yanam, Yaramın qaysağı qan verir bu gün, Ömrünü sarayda keçirən anam, Qaçqın çadırında can verir bu gün.
Ana, yastığındı - ümidə söykən, Qəlbi qəm odunda bişənlərdənik, Biz hələ özləri yurd yerindəykən, Taleyi didərgin düşənlərdənik.
Çəksək də qəhrini ötən günlərin, O güllər, çiçəklər bizi qınadı, Vətən, azalırsa didərginlərin, Hələ ölənlərin hesabınadır.
Birdə görürük ki, amansız ölüm, Yuyub ruhumuzu, sərib səmaya, Zülmdü, İlahi, qəriblik - zülm, Adamın qəbri də qəribsənməyə.
Dərdin cənazəsi, qəlibi olmur, Dərdimiz torpağa gömülməyibdi, Yaxşı ki, ölünün qəribi olmur, Yaxşı ki, o dünya bölünməyibdi.
Yox, yox, qürurumuz qoymarıq sına, Ümidlər ağappaq göyərçindilər, Qalanlar dönəcək yurd-yuvasına, Ölənlər ömürlük didərgindilər. |
