Sumqayıtda məktəblərinin birinin buraxılış sinfində son zəngə bir həftə qalmış insan tələfatında səbəb olan faciə baş vermişdir. Qəzetlərdən.
Məktəb basmış məzunları bağrına, İkinci dərs... bir imtahan... bir qorxu, Zəng vuranın gələrdimi ağlına, Beş məzunun son zəngidir vurduğu?!
Sinfə sinif rəhbərinin gəlməsi, Təsadüfmü, zərurətmi, görəsən, Dodaqlarda donub "salam" kəlməsi, Bu xəyalmı, həqiqətmi, görəsən?
Bu nə ömür, bu nə gündü yaşadıq, Solan qönçə arzulardı, arzular, Bu nə yükdür, çiynimizdə daşıdıq, Mələməmiş quzulardı, quzular.
Cənazələr axır bu yaz günündə, Gah çəkilir izdiham, gah qabarır, Müəllim gedir şagirdlərin önündə - Bu dünyadan o dünyaya aparır.
Gecələrlə yuxusunu qovanlar, Eh, nə deyim özümü də söz tutur, Ali məktəb arzulayan cavanlar Qəbristanın qapısına üz tutur.
Yerlər-göylər burda qara bağlayır, Zalım fələk yaman töküb hirsini, Sumqayıtda ağı deyib ağlıyır, Yarı şəhid, yarı əlil bir sinif.
Sağ qalanlar, bu şəhərə səs salın, Sevinc olur, qəm dönəndə tərsinə, Ölənlərin qəbri üstə zəng çalın, Oyandılar bəlkə zəngin səsinə.
|
