Şair təbiəti bir ərməğandır,
Tanrıdan təbiət şairlərinə,
Sözün alovunda fələk də yandı,
Eşq olsun məhəbbət şairlərinə.
Harda dağlar uca, çiçəklər çoxsa,
Tanrı şairləri orda var edir,
Təbiət şairi yetirir, yoxsa
Şair təbiəti bərqərar edir?!
Dolan, hər yanını gəz ekvatorun,
Dinir ilhamının ixtiyarında
Şairlər radio-televizorun,
Təbiət-dəryanın dalğalarında.
Yüzü yazdığından umursa sərvət,
Biri fədakardır, sözə can qıyır,
Əsil şairləri cansız təbiət
Canlı təbiətdən yaxşı tanıyır.
Oyaq gözlərində hüsnü bir yuxu,
Şairə ruh verən yurdun özüdür,
Dəryanın dalğası, ağacın ruhu,
Çəmənin hikməti, gülün sözüdür.
Gözəllik itməsin elin gözündən,
Qoy meh darağıyla çəmən daransın,
Külək bəstəsindən, şair sözündən
Bülbül cəh-cəhindən nəğmə yaransın.
Budağından yapış, meyvəsini dər
Ömrü bəhrəlidir, günü barlıdır,
Şair ağac qədər, şair quş qədər,
Şair torpaq qədər etibarlıdır.
Sözlər vərəqlərə düşür dən kimi,
Kimə nə çatarsa, haqq-halalıdır,
Tanrı təbiəti hifz edən kimi
El də şairləri qorumalıdır.
Xoş sözlər zamanın kirkirəsində
Kəpəyə çıxırsa, azalacaqdır,
Nə çörək, nə də su, yer kürəsində
Birinci tükənən söz olacaqdır.
|
