Dilindən dəftərə yıxılır sözün, Dəftəri örtürsən, yox olur sözün, Məclisə çıxmağa sıxılır sözün, Şeri mürəkkəbdə boğulan şair.
Sənin tək çox yerdə çoxu at çapar, Sənətdə itirər, sərvətdə tapar, Dur, ilham pərini həkimə apar, Əsərləri ölü doğulan şair.
Nə Alıya üz vur, nə Ələsgərə, Alma vaxtımızı gəl əbəs yerə, Qələmi atmağa di tələs görək, Nə verər ac xalqa tox olan şair?!
Görürsən cücərmir, sözü dərin ək, Hər fikrin başına sığal, tumar çək, Hələ ölməmişdən bir cənazə tək Misralar çiyninə yıxılan şair.
Neyləyim, hövsələ qalmayır məndə, Nadanın kirpiyi sözü döyəndə, Toxumluq şairlər gözə dəyəndə Çən kimi sürünüb yox olan şair.
Harayın az qalır buluda dəyə, Niyə qışqırırsan, ay bala, niyə, Aman ver söz deyib, söz eşitməyə, Ay səsi sözündən çox olan şair.
|
