Hara dırmandın ki, belə yıxıldın, Evdə dolaymı var, yoxsa uçurum, Sən elə büdrədin, elə yıxıldın, Mən daha çətin ki, ayağa durum.
Lal-dinməz baxışla susursan nədən, Gözlərin hər kəsi izləyə bilər, Biz səni qoruduq soyuqdəymədən, Nə bilək, nə vaxtsa göz dəyə bilər.
Otaqda bürküdür, bayırda külək, Adam çölə çıxa, bir nəfəs ala, Sənin ayağını sındıran fələk Mənim də belini qırdı, ay bala.
Gəl ki, dərdini yox, nazını çəkim, Daha yaş sarıdan gözüm doyubdur, Sənin ayağınla bərabər həkim Mənim də ruhumu gipsə qoyubdur.
Dayanıb-dözərdik bəlkə birtəhər, Heç atmaq olurmu qəmi-qüssəni, Qaçıb oyadardın məni hər səhər, Gəlib səsləyirəm indi mən səni.
Nə yazıq, bizləri dərd dilə tutub, Yetib aldatmağa məharəti də, Gəzib-dolaşırdıq əl-ələ tutub, Daha unutmuşuq səyahəti də.
Tək düşür qoşaca qoyduğumuz iz, Bu dərd ürəyimə kəsilir qənim, Yolboyu hər addım atdıqca sənsiz Torpaq ayağımı yandırır mənim.
Əhvalım pəjmürdə, əsəbim gərgin, Demirəm, kiminsə yazığı gəlsin, Bir qarış əyilir qamətim hər gün, Dikəl, qoy mənim də qəddim düzəlsin.
|
