Hanı ucaltdığın on mənzil indi,
Sənə qalan yalnız son mənzilindi.
Müəllif
Başın üzərində Tanrının əli
Qovdu yollarından dumanı-çəni,
Səkkiz övladınla səkkizguşəli
Gerbə bənzəyirdi ailən sənin.
Ömür bir sehrli nağıldı, bitdi,
Can-can deyilmədi, can yandırıldı,
Hərə bir tərəfə dağıldı, getdi,
Nəsil müncuğunun sapı qırıldı.
Əbədi bir karvan yolusa dünya,
Niyə min əhvala, min hala girdin,
Əgər insanlarla dolusa dünya,
Sən niyə tək gəlib tənha gedirdin?!
Gözünü tor kimi tutubmu kədər,
Sevincə yağımı, qəmə yarmısan,
Şərabın dadını kefli İsgəndər,
Dərdin ləzzətini sən çıxarmısan.
Endi zirvələrdən qartallar qıyla,
Haqdan ilahi nur saçıldı sanki,
Sənin gözlərinin yumulmağıyla
Bizim gözlərimiz açıldı sanki.
Maraq çuxurunda su tək axanlar,
Bilmədi, bu axın xeyirmi, şərmi,
Üzünü görəndə yana baxanlar,
Üzü cənazənə bitmədilərmi?!
Ağrılar-acılar bağrını didib,
Amma nə dilxor ol, nə də ki usan,
Oğlunun yanında yuxuya gedib,
Ananın yanında dəfn olunmusan.
O ilğım cığırlar, bu tüstü yollar,
Axar hüzuruna neçə ki sağıq,
Bir vaxt tükənəndə yerüstü yollar
Yeraltı yollarda rastlaşacağıq.
|
