Şərqilər bitərdi dodaqlarımda, Gözümüz-könlümüz onda toxuydu, Yeri oynadardım ayaqlarımda, Heç kimin bu boyda topu yoxuydu.
Torpaq bir yuxaydı, sac üstə düşən, Üstündə nə varsa, un-unvasıydı, Mənimçün yer üzü günəşdə bişən Bir anac toyuğun yumurtasıydı.
Deyərdim, qayadan diyirlə dərdi, Ürəyim bu sözdən nurlanardımı, Mən ayaq atdıqca diyirlədərdim, Yoxsa yer kürəsi fırlanardımı?
İndi boylanıram ötən illərə, Rəhmi yox ömür-gün kirkiləsinin, Səfərə çıxmışam sonuncu kərə, Gedirəm çiynində yer kürəsinin.
Qızarıb torpağın üstü pul kimi, Gör hələ torpağın altı nə çəkir, Yapışıb yaxamdan mişovul kimi, Dərd məni torpağın altına çəkir.
|
