Budağında qönçələri gül açan
Ömrümüzün baharıdır yurd yeri,
Gözəllərin incəliyi, saflığı,
İgidlərin vüqarıdır yurd yeri.
Ayıra bilmirdi yazla qışını,
Qatı düşməniylə can sirdaşını,
Millət itirmişdi qan yaddaşını,
Bu şəhid qanları tökülməliydi.
Niyə bəxtimizlə yola getmirik,
Niyə taleyimiz kəc olmalıdır,
Niyə gic yerinə qoyulmalıyıq,
Niyə düşmənimiz bic olmalıdır?!
Aləmə yaymışdı bu əl səsini,
Var-dövlət, cah-cəlal axtarmağıyla,
İsgəndər dünyanın beş qitəsini,
Tutmaq istəmişdi beş barmağıyla.
Körpə uşaq kimi küsəyən olub,
Dindirə bilmirəm mən ürəyimi,
Düşdüyü cığırdan, getdiyi yoldan
Döndərə bilmirəm mən ürəyimi.
Qınağa görəmi iman da, din də,
Şeytanın əməli bir görəcəkdi,
Bir adam tapmadı adam içində,
Fizuli dərdini dağlara çəkdi.
Mən daha siqaret çəkməyəcəyəm,
İnciklər, küsülər azalsın bir az,
Dünyadan tüstülər azalsın bir az.
Ürəyim partlayır bu səhər, Allah,
Ömür parça-parça, gün pərən-pərən,
Qırxı yola saldım birtəhər, Allah,
Yetkinlik yaşıma nə qaldı, görən?!
