Göylərin min cürə möcüzəsi var, Sən demə, bu yağış havası imiş, Daraşdı köksümə söz-qarışqalar, Ürəyim qarışqa yuvası imiş.
Top kimi atılıb-tutulsa da söz, Bağrımın başını qamçılar mənim, Nə qədər miyanə atılsa da söz, Yenə ürəyimə sancılar mənim.
Ürəyim hökmünü deyir, yazıram, Bulud tək boşalır, bir də doluram, Mən sözü tutanda şer yazıram, Söz məni tutanda şair oluram.
Yazıb ürəyimi boşaldıram mən, Tərsinə verirlər yozmanı, Allah, Sözə həyat verib yaşadıram mən, Di gəl ki, öldürür söz məni, Allah.
Zülmlər, sitəmlər gələndə susur, Ürəyim gözümün yaşında çimir, Ürəyim- canımın "qara qutusu", Dilləndir, danışsın nə çəkdiyimi. |
