Gündüzün ovcundan düşdüm gecəyə, Yuxu əl uzadıb açdı düyməmi, Yorğunluq üstümdə dil deyə-deyə Tabut çarpayıya uzatdı məni.
Üst-üstə qalandı dərdim, möhnətim, Nağıla sığmadı, dastana sığdı, Bir yol da sınadım bu həqiqəti: Doğulmaq ölməyin astanasıdı.
Dərddən doğulmuşam dünyaya, dərddən, Qorxuram anamın xətrinə dəyəm, Olumu doqquz ay gözləmişəm mən, Ölümü qırx ildi gözləməkdəyəm.
Ölümü gözləmək bəlkə də günah, İztirab kəsildi ömrümə qənim, Ölümüm nə yaman gecikdi, Allah, O da həyat kimi bezdirir məni.
Yəqin ki, onundur bu gələn hənir, Döşənib öpərdim ayaqlarından, Əlini uzadıb alsaydı məni Bu quzğun həyatın caynaqlarından...
Gündüzün ovcundan düşdüm gecəyə, Yuxu əl uzadıb açdı düyməmi, Yorğunluq üstümdə dil deyə-deyə Tabut çarpayıya uzatdı məni.
|
