Aləmə yaymışdı bu əl səsini, Var-dövlət, cah-cəlal axtarmağıyla, İsgəndər dünyanın beş qitəsini, Tutmaq istəmişdi beş barmağıyla.
Baş kəsib, qan töküb, günaha batıb- Təqsiri boynundan atmaq istəmiş, İsgəndər yoxluqdan əlini atıb, Varlığın qulpundan tutmaq istəmiş.
Bir övlad biləni min ana bilmir, Bu dünya həqiqət, bu dünya yalan, Beş barmaq hələ də inana bilmir, Beş qarış torpaqdır insana qalan.
Kiminin toyudur, kiminin yası, Gərək günah yığan, savab da yığa, Bu əlin dünyadan boş qayıtması, Tanrının hökmüdür tamahkarlığa.
Gözlərim kor olar, günəşim sönsə, Mən sinəm bilmişəm düzənlərimi, Bir gün İsgəndərin əlinə dönsə, Kəsib atacağam öz əllərimi!
|
